گیاهان دارویی برای دستگاه تنفسی و عفونت ها

گیاهان دارویی برای دستگاه تنفسی و عفونت ها

گیاهان دارویی مختلف می توانند علائم سرماخوردگی، برونشیت و سایر بیماری های تنفسی را کاهش دهند و سیستم ایمنی بدن را نیز تقویت نمایند.

دستگاه تنفسی     

دستگاه تنفسی شامل دهان و بینی، حلق با حنجره، لوله تنفسی و نایژه یا برونش که با تقسیمات متوالی باریک‌تر شده و در نهایت به کیسه‌های هوایی (یا آلوئول‌های) ریه ختم می‌شوند تشکیل شده است. وظیفه دستگاه تنفسی مراقبت از تبادل اکسیژن در جریان دم و بازدم است.

آویشن

آویشن بیش از ۴۰۰۰ سال است که به عنوان گیاه دارویی استفاده می شود. خواص دارویی آن به ویژه در برابر التهاب مجاری تنفسی مانند سرماخوردگی و سرفه موثر است.

قدرت درمانی در آویشن

گیاه آویشن دارای اثر ضد اسپاسم (انقباض و حرکات غیر ارادی عضله) برونش ها است، و در مقابله با باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها موثر است. استفاده از آویشن از نظر پزشکی برای التهاب دستگاه تنفسی فوقانی (مانند سرماخوردگی همراه با سرفه )، علائم برونشیت و سرفه سیاه شناخته شده است.

در طب سنتی، از این گیاه دارویی برای سایر بیماریها به عنوان مثال آسم، مشکلات گوارشی (مانند درد کمی در شکم ، نفخ شکم )، ورم معده مزمن و مشکلات پوستی مانند خارش استفاده می شود،

گیاه آویشن حاوی تیمول و کارواکرول به عنوان مهمترین مواد تشکیل دهنده، مونوترپن، فلاونوئیدها، ساپونین ها و تانن ها است.

درمان خانگی با آویشن

از این گیاه می توان برای تهیه چای آویشن استفاده کرد: یک قاشق چای خوری گیاه آویشن (حدود ۱.۴ گرم) را داخل حدود ۱۵۰ میلی لیتر آب جوش ریخته، و بگذارید به مدت پنج دقیقه بماند و سپس قسمت های گیاهی با صافی از آن جدا کنید، و یک فنجان گرم چند بار در روز بنوشید.

دوز توصیه شده روزانه چهار تا شش گرم خشک شده است. همچنین می توانید سایر گیاهان دارویی را نیز اضافه کنید.

استفاده برای شستشو

در صورت سرماخوردگی می توانید از گیاه آویشن برای استحمام کامل استفاده کنید: ۱۰۰ گرم گیاه خشک آویشن را با یک لیتر آب گرم بریزید، قبل از صاف کردن و ریختن آن در وان حمام، روی آن را بپوشانید و بگذارید به مدت ده دقیقه بماند.

آویشن چه عوارضی می تواند ایجاد کند؟

واکنش های حساسیت بیش از حد مانند تنگی نفس، واکنش های پوستی یا تورم بسیار نادر رخ می دهد. مشکلات معده (در صورت استفاده داخلی) نیز بندرت مشاهده می شود.

اشخاصی که به مریم گلی، نعناع، اسطوخودوس و …) حساسیت دارند بهتر است از این گیاه دارویی استفاده نکنند.

اگر آسیب های پوستی عمده، زخم های باز، تب، عفونت های شدید، نارسایی قلبی و بیماری های شدید قلبی عروقی دارید، نباید استحمام کامل نکنید.

شیرین بیان

از ریشه های شیرین بیان به عنوان درمانی برای زخم معده، عفونت های تنفسی مورد استفاده قرار می گیرد.

ریشه های شیرین بیان دارای اثر ضد التهابی است، مخاط موجود در دستگاه تنفسی را نرم می کند و باعث خلط / سرفه می شود. علاوه بر این، شیرین بیان در برابر ویروس ها و زخم ها (اثرات ضد ویروسی و ضد التهابی) موثر دارد.

استفاده از شیرین بیان از نظر پزشکی برای بیماری های زیر شناخته شده است:

زخم معده و اثنی عشر

التهاب مخاط معده (ورم معده)

سرفه

طب تجربی همچنین از آب ریشه شیرین بیان برای سوزش معده و مشکلات معده مربوط به اسید استفاده می کند.

مهمترین مواد موجود در ریشه شیرین بیان، ساپونین ها (به ویژه گلیسیریزین) و فلاونوئیدها (مانند لیکویریتین) هستند.

درمان خانگی با شیرین بیان

ریشه های شیرین بیان خشک شده، به صورت دارویی استفاده می شود. می توانید از با تهیه چای از آن برای ناراحتی های گوارشی یا سرماخوردگی استفاده کنید. برای این کار، یک تا دو قاشق چای خوری ریشه شیرین بیان ریز خرد شده را داخل یک فنجان (تقریباً ۱۵۰ میلی لیتر) آب جوش بریزید. بگذارید ۱۰ تا ۱۵ دقیقه دم بکشد و سپس قسمتهای گیاه را صاف کنید، در روش دیگر، می توانید ریشه های شیرین بیان را برای مدت کوتاهی بجوشانید و سپس اجازه دهید تا خنک شود.

دوز مصرفی و مدت زمان مصرف را رعایت کنید:

شیرین بیان نباید بیش از چهار تا حداکثر شش هفته بدون توصیه پزشکی استفاده شود.

می توانید چند بار در روز یک فنجان چای گرم ریشه شیرین بیان بنوشید (دوز روزانه ۵ تا ۱۵ گرم ریشه شیرین بیان).

موارد منع استفاده از شیرین بیان

در صورت ابتلا به بیماری های کبدی یا کلیوی، فشار خون بالا یا کمبود پتاسیم به هیچ عنوان نباید از شیرین بیان استفاده کنید. در این موارد خطر عوارض جانبی ناشی از ریشه شیرین بیان افزایش می یابد.

همچنین باید از مصرف شیرین بیان در دوران بارداری خودداری کنید.

به عنوان یک اقدام احتیاطی، در صورت استفاده از هر دارویی، ابتدا با پزشک یا داروساز خود در مورد استفاده از شیرین بیان صحبت کنید.

گل ختمی

گل ختمی در طب سنتی برای سرفه، التهاب در دهان و گلو و در دستگاه گوارش استفاده می شده است. موسیلاژ (مجموع پلی ساکاریدها، پروتئین ها و مواد معدنی موجود در یک گیاه یا دانه)موجود در گیاه تحریکات و سرفه را تسکین می دهد.

گل ختمی حاوی ۲۰ درصد موسیلاژ است. این موارد با محافظت از غشاهای مخاطی هنگام بلع ، تحریک غشای مخاطی را تسکین می دهند. برگ و ریشه گیاه به تسکین تحریک غشاهای مخاطی دهان و گلو و سرفه خشک کمک می کند. ریشه همچنین برای مشکلات معده ناشی از تحریک غشای مخاطی استفاده می شود.

درمان خانگی با گل ختمی

از برگ و ریشه گل ختمی می توان به صورت خشک و بریده شده برای تهیه چای استفاده کرد. برای این کار، یک تا دو قاشق چای خوری ریشه (تقریباً ۵/۰ تا ۳ گرم) یا یک قاشق غذاخوری (تقریباً ۲ گرم) برگ را روی حدود ۱۵۰ میلی لیتر آب سرد بریزید. بگذارید تا یک تا دو ساعت بماند، مخلوط را گاهی هم بزنید تا آب سرد بتواند محلول را حل کند. سپس مخلوط را حرارت دهید تا بجوشد، سپس آن را از صافی عبور دهید و اجازه دهید تا خنک شود.

می توانید سه بار در روز یک فنجان سرد از چای گل ختمی را بنوشید. حداکثر دوز روزانه داروی ریشه برای کودکان ۳ تا ۴.۵ گرم و برای بزرگسالان ۱۰ گرم است. برای برگهای گل ختمی (تمام گروه های سنی) دوز روزانه ۵ گرم توصیه شده است.

هنگام تهیه چای، می توانید گل ختمی را با گیاهان دارویی دیگر ترکیب کنید.

موارد منع استفاده از گل ختمی

بیماران دیابتی هنگام مصرف شربت گل ختمی باید به میزان قند آن توجه کنند.

سرفه در کودکان زیر سه سال باید توسط پزشک معاینه شود، بنابراین خود درمانی با گیاه دارویی توصیه نمی شود.

درباره اثرات و عوارض گل ختمی در درمان مشکلات معده در کودکان زیر دوازده سال تحقیق نشده است ، به همین دلیل استفاده از آن در اینجا توصیه نمی شود.

گل ختمی ممکن است جذب سایر مواد مخدر در بدن را به تأخیر بیندازد. بنابراین، گیاه دارویی را نیم ساعت تا یک ساعت کامل قبل از داروهای دیگر مصرف کنید.