مولیبدن یک ماده مغذی ضروری برای بدن

مولیبدن یک ماده مغذی ضروری برای بدن

مولیبدن مانند آهن و منیزیم یک ماده معدنی ضروری برای بدن است.

این ماده در خاک وجود دارد و هنگام مصرف گیاهان و همچنین حیواناتی که از آن گیاهان تغذیه می کنند، به رژیم غذایی انسان منتقل می شود.

مقدار مولیبدن در برخی غذاها به محتوای خاک بستگی دارد. غنی ترین منابع معمولاً لوبیا، عدس، غلات و گوشت ها، به ویژه کبد و کلیه است.

مطالعات نشان داده است که بدن مولیبدن را از غذاهای خاص، به ویژه محصولات سویا به خوبی جذب نمی کند.

از آنجا که بدن فقط به مقدار کمی از مولیبدن احتیاج دارد و و این ماده در بسیاری از غذاها به وفور یافت می شود، کمبود مولیبدن نادر است. به همین دلیل، معمولاً به مکمل ها نیازی نیست مگر اینکه به دلایل خاص پزشکی مکمل مورد نیاز باشد.

چرا مولیبدن  Molybdenum  یک ماده مغذی ضروری است

ممکن است در مورد ماده معدنی کمیاب مولیبدن چیزی نشنیده باشید، اما برای سلامتی بدن ضروری است. اگرچه بدن فقط به مقادیر اندکی از مولیبدن نیاز دارد، اما یک جزء  اصلی برای بسیاری از عملکردهای حیاتی بدن است. بدون آن سولفیت ها و سموم کشنده در بدن جمع می شوند.

مولیبدن به عنوان یک فاکتور برای آنزیم های مهم عمل می کند.

مولیبدن برای بسیاری از فرآیندهای بدن حیاتی است.

مولیبدنی که از طریق مصرف غذاهای حاوی آن وارد بدن می شود، از طریق معده و روده به خون جذب می شود، سپس به کبد، کلیه ها و مناطق دیگر منتقل می شود. مقداری از این ماده معدنی در کبد و کلیه ذخیره می شود، اما بیشتر آن به کوفاکتور مولیبدن تبدیل می شود و مولیبدن اضافی در بدن از طریق ادرار دفع می شود.

کوفاکتور مولیبدن چهار آنزیم ضروری را فعال می کند که مولکول های بیولوژیکی هستند و باعث واکنش های شیمیایی در بدن می شوند.

چهار آنزیم

• سولفیت اکسیداز: با جلوگیری از تجمع خطرناک سولفیت ها در بدن، سولفیت را به سولفات تبدیل می کند.
• آلدئید اکسیداز: باعث تجزیه آلدهیدها می شود که می توانند برای بدن سمی باشند. همچنین به کبد کمک می کند تا الکل و برخی از داروها مانند داروهای مورد استفاده در سرطان را تجزیه کند.
• گزانتین اکسیداز: گزانتین را به اسید اوریک تبدیل می کند. این واکنش باعث تجزیه نوکلئوتیدها، عناصر سازنده DNA می شود، درصورتی که نیازی به آنها نباشد می توانند از طریق ادرار دفع شوند.
•  آمیدوکسیم میتوکندری (MARC) عملکرد این آنزیم شناخته نشده است، اما تصور می شود که محصولات جانبی سمی متابولیسم را حذف می کند.

نقش مولیبدن در تجزیه سولفیت ها.

نقش مولیبدن در تجزیه سولفیت ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. سولفیت ها به طور طبیعی در غذاها یافت می شوند و همچنین بعضا بعنوان ماده نگهدارنده به آنها افزوده می شود. اگر در بدن جمع شوند، می توانند یک واکنش آلرژیک ایجاد کنند که می تواند شامل اسهال، مشکلات پوستی یا حتی مشکلات تنفسی باشد.

کمبود کوفاکتور مولیبدن علائم شدیدی را ایجاد می کند که در دوران نوزادی ظاهر می شود.

کمبود کوفاکتور مولیبدن یک بیماری ژنتیکی بسیار نادر است که در آن نوزادان بدون توانایی ساخت کوفاکتور مولیبدن متولد می شوند.

بنابراین، آنها قادر به فعال کردن چهار آنزیم مهم ذکر شده در بالا نیستند.

علت آن جهش ژنی و ارثی است، نوزادانی که به این بیماری مبتلا هستند از بدو تولد طبیعی به نظر می رسند اما در طی یک هفته حالشان خوب نیست و تشنج هایی را تجربه می کنند که با درمان بهبود نمی یابند.

سطح سمی سولفیت در خون آنها جمع می شود، زیرا آنها قادر به تبدیل آن به سولفات نیستند. این امر منجر به ناهنجاری های مغزی و تأخیرهای شدیدی در رشد می شود. متأسفانه، نوزادانی که مبتلا شده اند زنده نمی مانند ولی خوشبختانه  این وضعیت بسیار نادر است.

مولیبدن بیش از حد می تواند باعث ایجاد عوارض جانبی جدی شود.

مانند اکثر ویتامین ها و مواد معدنی، مصرف مولیبدن، بیش از حد توصیه شده هیچ مزیتی ندارد و انجام این کار می تواند به سلامتی UL  مولیبدن ۲۰۰۰ میکروگرم در روز است. UL  سطح بالای مصرفی قابل تحمل در بالاترین میزان مصرف روزانه یک ماده مغذی است.

مکمل های مولیبدن حتی زمانی که دوز آن کاملاً مناسب است باعث عوارض جانبی جدی در انسان می شوند.

مطالعات نشان داده است که مصرف زیاد مولیبدن ممکن است باعث کاهش رشد استخوان و تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) شود.

تحقیقات ارتباط بین مصرف زیاد مولیبدن و مشکلات تولید مثل را نشان داده است .