تخیل و تصور صواب- کار خوب یا سیئه- کار بد – تات فا

تخیل و تصور صواب- کار خوب یا سیئه- کار بد

تخیل و تصور، در باره گناه این است که آدمی صورت‌هایی از گناه را در ذهن خود بسازد و هیچ‌گونه پیامد و بازتاب علمی یا عملی نداشته باشد؛ اگر چه آثار سوئی دارد واگر به صورت عادت درآيد ممکن است زمینه گناه را فراهم سازد و موجب سلب توفیق گردد.

تخیل و تصور صواب- کار خوب یا سیئه- کار بد

تخیل و تصور صواب- کار خوب یا سیئه- کار بد

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ

«تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَهُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا وَالْعَاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ» (القصص، ۸۳)

ما این دار (بهشت ابدی) آخرت را برای آنان که در زمین اراده علوّ و فساد و سرکشی ندارند مخصوص می‌گردانیم و حسن عاقبت خاص پرهیزکاران است.

انسان عاقل و مؤمن، به کسی می‌گویند که با عقل، فهم و قلب خود نسبت به «توحید و معاد» شناخت حاصل نموده و با اعتقادات محکم، آخرت‌گرا می‌باشد. او در زندگی تلاش می‌کند، تحصیل می‌نماید، برای تأمین معاش خود کار می‌کند، ازدواج می‌نماید و …؛ اما وقتی در تمامی این امور، خدا را نظر دارد و می‌کوشد تا در صراط مستقیم حرکت کند و فرامین او را اطاعت نماید و ولایت او را گردن نهد، یعنی می‌داند که این سفر کوتاه به پایان می‌رسد، نزد او بازمی گردد و معاد برپا می‌شود و جایگاه آدمیان، یا بهشت است و یا جهنم؛ لذا او خواهان مقام قُرب الهی در بهشت جاوید می‌باشد.

تخیل و تصور سیئه (کار بد)

تخیل و تصور، در باره گناه این است که آدمی صورت‌هایی از گناه را در ذهن خود بسازد و هیچ‌گونه پیامد و بازتاب علمی یا عملی نداشته باشد؛ اگر چه آثار سوئی دارد واگر به صورت عادت درآید ممکن است زمینه گناه را فراهم سازد و موجب سلب توفیق گردد.

چنان که طبق روایت، حضرت عیسی علیه السلام به یاران خود فرمودند:

«إِنَّ مُوسَى نَبِیَّ اللَّهِ ع أَمَرَکُمْ أَنْ لَا تَزْنُوا وَ أَنَا آمُرُکُمْ أَنْ لَا تُحَدِّثُوا أَنْفُسَکُمْ بِالزِّنَا فَضْلًا عَنْ أَنْ تَزْنُوا فَإِنَّ مَنْ حَدَّثَ نَفْسَهُ بِالزِّنَا کَانَ کَمَنْ أَوْقَدَ فِی بَیْتٍ مُزَوَّقٍ فَأَفْسَدَ التَّزَاوِیقَ الدُّخَانُ وَ إِنْ لَمْ یَحْتَرِقِ الْبَیْتُ»

موسى بن عمران به شما امر کرد که زنا نکنید و من به شما امر می‌کنم که یاد زنا را نیز در خاطر نیاورید (آن را برای نفس‌تان بازگو ننمایید) چه رسد به عمل زنا! زیرا آن که (در ذهنش) یاد زنا کند، مانند کسى است که در عمارت زیبا و مزینى آتش روشن کند، دودهاى تیره آتش زیبائی‌هاى عمارت را خراب می‌کند، اگر چه عمارت آتش نگیرد.

پس فکر گناه خواه ناخواه در قلب آدمی تیرگى ایجاد می‌کند و به صفا و پاکى دل آنها ضربه می‌زند، و فهم و ایمان را دشوار می‌سازد، گر چه مرتکب آن گناه نشود.

ممکن است که کسی برای انجام یک گناه، نیّت، قصد و اراده کند، اما موفق به انجام آن نگردد. مانند سارقی که تمامی تخیلات و تفکرات برای انجام یک سرقت را به انجام رسانده، اکنون نیّت، قصد و اراده به انجام می‌گیرد، اما ناگهان می‌بیند که مأموران نیروی انتظامی، به دلایل دیگری در کوچه هستند – یا در سطح کلان، مانند امریکا و نظام سلطه، که قصد و ارادۀ جدی بر سقوط نظام جمهوری اسلامی و سپس تجزیۀ خاک این کشور دارند، اما با مقاومت سراسری، نیروی بازدارنده و … مواجه می‌باشند و نمی‌توانند هدف خود را محقق کنند، اما این اراده را دارند و برای انجامش می‌کوشند.

«تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَهُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا» – یعنی: – – آخرت را برای کسانی قرار دادم که به هیچ وجهی، ارادۀ برتری طلبی و فساد (گناه) را ندارند.

پس، اگر کسی ارادۀ برتری‌طلبی و فساد (تباهی) کند، اما موفق به انجامش نشود، کار تمام است و هرگز به بهشت وارد نخواهد شد.

به عنوان مثال ساده: کسی قصد دارد که لباس مناسبی بخرد. اگر قصدش خرید لباس به تناسب نیازش، فصل یا مجلسی باشد، اشکالی ندارد، اما اگر قصدش این باشد لباسش به چشم بیاید، از دیگران برتر باشد، به آن تفاخر کند و …، همان ارادۀ برتری طلبی است.

تخیل و تصور صواب (کار خوب)

همچنین ممکن است کسی قصد خیری داشته باشد و پس از گذر از تمامی مراحل و مساعد دیدن شرایط، نیّت کند، تصمیم قاطع بگیرد و اراده کند که آن کار را به انجام برساند، اما به هر دلیلی موفق نشود. مثل این که تصمیم می‌گیرد و اراده می‌کند که برای شرکت در نماز جماعت، به سوی مسجد برود – یا به دیدار پدر و مادر و خویشان برود – یا از بیمار یا یتیمی عیادت کند – یا چیزی را به نیازمندش برساند و …؛ اما مشکلی پیش می‌آید و نمی‌تواند آن کار را به انجام برساند. در اینجا، همان نیّت، قصد و ارادۀ او را به حسابش می‌نویسند و پاداش هم می‌دهند.

«اخلاق – مواضع» نظری و عملی مؤمن، چنین است که هرگز ارادۀ برتری طلبی و فساد (تباهی و گناه) نمی‌کند؛ پس به بهشت راه می‌یابد. حالا این که چقدر ارادۀ خوب نموده، چقدر عمل صالح انجام داده و تا چه میزان با ایمان و اخلاص، خداوند سبحان را بندگی (عبادت) نموده، مسائل و گام‌های بعدی می‌باشد.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛

منبع اصلی  ایکس شبهه  ‌x-shobhe»