تفکر گروهی و عدم پذیرش دیدگاه های رهبر – تات فا

تفکر گروهی و عدم پذیرش دیدگاه های رهبر

هنگامی که تفکر گروهی رخ می دهد، خلاقیت، کارایی ذهنی و قضاوت اخلاقی مختل می شود، عینیت آسیب می بیند؛ اعضای گروه از ارزیابی کامل خطرات و توصیه های متخصص خودداری می کنند.

هنگامی که تفکر گروهی رخ می دهد، خلاقیت، کارایی ذهنی و قضاوت اخلاقی مختل می شود، عینیت آسیب می بیند؛ اعضای گروه از ارزیابی کامل خطرات و توصیه های متخصص خودداری می کنند.

تفکر گروهی و عدم پذیرش دیدگاه های رهبر

چگونه گروه‌های منسجمی از مردم تصمیم‌های نادرست را می‌گیرند و توجیه می‌کنند.

اصطلاح «تفکر گروهی» به این موضوع اشاره دارد که چگونه گروه‌های منسجمی از مردم تصمیم‌های نادرست را می‌گیرند و توجیه می‌کنند.

افرادی که تحت تأثیر تفکر گروهی قرار می گیرند معمولاً در پذیرش دیدگاه های بیان شده توسط یک رهبر تأثیرگذار احساس ناراحتی می کنند.

آن‌ها از ترس اینکه از گروه ترد و یا شرمنده شوند، در ابراز نگرانی‌ها تردید دارند و تصور می‌کنند که سایر اعضای گروه تصمیم‌های گرفته شده را تایید می‌کنند؛

گزینه های جایگزین در اقدامات گروه یا نادیده گرفته می شوند یا اصلاً مورد توجه قرار نمی گیرند، افراد خارجی که اعتراض می کنند اغلب به عنوان دشمن در نظر گرفته می شوند و از انسانیت خارج می شوند.

تفکر گروهی غالباً در گروه‌هایی ایجاد می‌شود که هیچ دستورالعمل روشنی برای تصمیم‌گیری ندارند.

هشت علامت در تفکر گروهی است:

  1. توهم آسیب ناپذیری – گروه معتقد است شکست غیرممکن است.
  2. منطقی سازی جمعی – اعضای گروه دلایلی برای نادیده گرفتن هشدارها و امتناع از ارزیابی عینی موضع خود در مورد یک موضوع ایجاد می کنند.
  3. اخلاق ذاتی – گروه فرض می کند که تمام اعمالش اخلاقی و سودمند است.
  4. کلیشه سازی – گروه برای اجتناب از پرداختن منطقی به اعتراضات به فعالیت های خود، دیدگاه های منفی نسبت به گروه های مخالف ایجاد می کند.
  5. فشار مستقیم برای انطباق – با فشار گروه اعضا از مخالفت منصرف می شوند.
  6. خودسانسوری – اعضا با کمال میل از ابراز تردید یا اعتراض خودداری می کنند.
  7. توهم وحدت – از آنجایی که مخالفت هرگز ابراز نمی شود، اعضا تصور می کنند همه افراد گروه با تصمیمات گرفته شده موافق هستند.
  8. نگهبانان ذهن – برخی از اعضا داوطلبانه برای محافظت از گروه در برابر مخالفت یا انتقاد عمل می کنند.

هنگامی که تفکر گروهی رخ می دهد، خلاقیت، کارایی ذهنی و قضاوت اخلاقی مختل می شود، عینیت آسیب می بیند؛ اعضای گروه از ارزیابی کامل خطرات و توصیه های متخصص خودداری می کنند.

هنگامی که جایگزین ها کنار گذاشته می شوند، ارزیابی مجدد نمی شوند، فقط اطلاعاتی که از دیدگاه گروه پشتیبانی می کند مورد بحث و پذیرش قرار می گیرد، از آنجایی که این گروه بر این باور است که از شکست مصون است، از انجام برنامه های جایگزین خودداری می کند.

بسیاری از علائم گروه‌ اندیشی را می‌توان در رویدادهایی که منجر به بحران می شود، مشاهده کرد.

 اینکه آیا یک گروه تسلیم تفکر گروهی می شود یا خیر، بستگی به هنجارهایی دارد که گروه برای تصمیم گیری ایجاد می کند، گروه‌هایی که از ترویج یک دستور کار خودداری می‌کنند، اعضا را تشویق می‌کنند تا نگرانی‌های خود را به اشتراک بگذارند، اجازه ارزیابی مستقل را می‌دهند، به دنبال نظرات متخصص و بازخورد می‌گردند، همه گزینه‌ها را به طور انتقادی می‌سنجید و برنامه‌های احتمالی را توسعه می‌دهند، می‌توانند از تفکر گروهی اجتناب کنند و حتی آن‌ها را اصلاح کنند.