استعداد یابی و آموزش کودکان
بسیاری از والدین از همان ابتدا مراقب استعدادهای فرزندشان هستند. اگر بچه ها به وضوح نشان ندهند که علایقشان چیست،
استعداد چیست؟
استعداد یا توانایی زمینه ای است که از ترکیبی از ژنتیک و تأثیرات محیطی ناشی می شود، استعدادها اغلب در دو یا سه زمینه ظهور می کنند. به عنوان مثال، کسی که در موسیقی خوب است، اغلب استعداد زبانی یا ریاضی نیز دارد، زیرا این حوزه ها ارتباط نزدیکی با هم دارند. اما این اتفاق هم میافتد که بچهها استعدادهای جزیرهای داشته باشند و فقط برای علمی مانند ریاضی جای شکفتن داشته باشند.
چگونه می توان استعداد را شناخت؟
والدین بهترین استعدادیاب ها هستند زیرا فرزند خود را به خوبی می شناسند. حتی در زندگی مشترک ساده، اغلب متوجه چیزهایی می شوند که فرزندشان در آنها مهارت خاصی دارد. اما معلمان مدرسه، و مربیان نیز شناخت خوبی از استعدادهای ویژه در زیر دستان خود دارند. اساس این است که شما فرزندتان را رصد کنید. به عنوان مثال، می توانید یک دفتر خاطرات داشته باشید که در آن دستاوردهای خاص یا فعالیت های مورد علاقه فرزندتان را ثبت کنید.
سوالاتی مانند:
کار مورد علاقه فرزندم چیست؟ به طور مستقل و در مدت زمان طولانی تر چه کاری انجام می دهد؟
فرزند من در چه چیزی مهارت دارد، شاید بهتر از دیگران؟
یادگیری در چه زمینه هایی برای او آسان است؟ در چه چیزی پیشرفت سریع دارد؟
فرزندم در کدام زمینه ها اصلاً نتوانسته است تلاش کند اما دوست دارد؟
علاوه بر عواملی که مستقیماً به فرزند شما مربوط می شود، شرایطی که او در خانواده شما پیدا می کند نیز مهم است. این کاملاً طبیعی است که کودکان ابتدا مناطقی را که محیط آنها مستقیماً به آنها ارائه می شود کشف کنند. شاید فرزند شما در زمینه های جدید استعدادهایی دارد که شما خودتان ندارید و در حوزه فعالیت شما نیست. برای این کار سوالات زیر را از خود بپرسید:
فرزند من تا به حال چه چیزی را امتحان کرده است؟ آیا در آن موفق بوده و از آن لذت برده است؟ وقتی یادگیری دشوارتر شد چه واکنشی نشان داد؟
آیا ما فرزندمان را به یک جهت سوق دادهایم زیرا این یک سنت خانوادگی است؟ آیا سرگرمی وجود دارد که او بیشتر از آن لذت ببرد؟
آیا با جملاتی مانند “نقاشی برای دختران است”، “ریاضی بسیار دشوار است” بدون اینکه متوجه باشیم، یک فعالیت مورد نظر را خراب کرده ایم؟
ارزیابی اغلب منوط به تجربیات، آرزوها و پیش بینی های شخصی است. مهم است که وقت خود را برای مشاهدات اختصاص دهید و هیچ قسمتی را که ممکن است به نظر شما مهم نباشد را حذف نکنید.
استعدادها را بدون فشار تشویق کنید.
پیش نیاز فرزند شما حمایت مناسب است. آنها باید با هم بازی کنند و احساس کنند که تلاش می کنند و از فعالیت لذت ببرند. بیشتر اوقات پرورش واقعی استعداد می تواند چالش برانگیز باشد، به خصوص اگر والدین هیچ تجربه ای در این زمینه نداشته باشند.
به نیازهای فرزندتان توجه کنید و به خواسته ها پاسخ دهید.
به خاطر داشته باشید که فرزند شما نه تنها می تواند و باید مسئولیت ها را انجام دهد، بلکه به تعادل نیز نیاز دارد. او باید کارهای روزمره مانند مشق شب، چیدن سفره و تمرین استعدادهایش را انجام دهد، اما به همان اندازه مهم است که او وقت آزاد نیز داشته باشد.
عامل مدرسه را دست کم نگیرید. مدرسه می تواند بسیار سرگرم کننده باشد و بخش مهمی از ارتقای استعدادها می تواند در مدرسه اتفاق بیافتد.
فقط زمانی که فرزندتان از شما درخواست می کند به او کمک کنید و زمانی که در حال تمرین چیزی است مدام از بالای شانه به او نگاه نکنید. از بررسی، انتقاد مداوم، و همچنین توصیه های خوب و پیشنهادات بیش از حد برای بهبود اجتناب کنید.
کودک خود را تحت فشار قرار ندهید، کودک به طور قطع طغیان می کند و در مقطعی امتناع می کند. در صورت لزوم، انتظارات خود را کاهش دهید. همه چیز در مورد رشد و شکوفایی فرزند شما است، نه تبدیل شدن به یک انیشتین جدید!
حتی اگر علاقه جدید فرزندتان را درک نمی کنید، از او حمایت کنید و او را مسخره نکنید.
بگذارید فرزندتان بچه باشد.
اگر گیاهان را بِکشید آنها سریعتر رشد نمی کنند. بنابراین، کودک خود را نکِشید، بلکه مطمئن شوید که می تواند مطابق وظایف خود رشد کند. این به گرمی و عشق شما، مراقبت و درک شما نیاز دارد. زیرا مهمترین چیز برای یک کودک با استعداد، تعادل درونی، خانه و محافظت والدین و تماس با سایر کودکان است.