عباراتی که در تربیت کودکان مهم است.

ما والدین تمام روز با فرزندان خود صحبت می کنیم، اما جملاتی وجود دارد که خاص هستند، و تأثیر مثبتی دارند و درک بیشتری بین کودک و والدین ایجاد می کنند.  

۱. هر کاری انجام بدهی باز هم دوستت دارم.

کودکان نوپا و حتی نوزادان مدت ها قبل از اینکه خودشان صحبت کنند، می توانند از طریق زیر و بم صدای ما، تماس چشمی و یا نزدیکی فیزیکی ما را درک کنند.

یک “دوستت دارم” پاسخی فوری به نیازهای کودکان خردسال است و  از این پایگاه امن، کودکان می توانند با اطمینان جهان را کشف کنند.

مطمئناً، گاهی اوقات آنها کار را برای ما سخت می کنند. وقتی که بعد از مدتی بیداری هنوز نمی خواهند بخوابند یا کاری که خوشایند ما نیست انجام می دهند، اینجا داد زدن بر سر کودک اشتباه است.

کودکان تفاوت بین “مامان رفتار من را دوست ندارد” و “مامان من را دوست ندارد” را نمی دانند. و نمی توانند تا ده سالگی آنها را از هم تشخیص دهند. به همین دلیل مهم است که باید روشن کنید: “ما شما را دوست داریم، حتی اگر رفتار اشتباهی داشته باشید.” 

۲. شما می توانید آن را انجام دهید. من به شما اعتماد دارم!

احساس انجام کار باعث خوشحالی کودکان می شود. فرزندتان را تشویق کنید، تا اگر کاری درست انجام نشد ناامید نشوند. وظیفه والدین است که اهدافی را برای دستیابی به آنها تعیین کنند. زندگی روزمره خانوادگی پر است از وظایف موفق، مانند پوشیدن لباس، چیدن سفره، کمک به خرید، بریدن میوه و غیره است.

۳. شما مجاز به اشتباه هستید.

هیچ کس انتظار ندارد بچه ها بتوانند همه کارها را فوراً انجام دهند. فقط کسانی که اشتباه می کنند حل مشکلات را یاد می گیرند. والدین باید هدفشان این باشد که خطاها را برای آنچه هستند ببینند. و اگر امروز فرزندتان برای هفدهمین بار شیرش را بریزد با عصبانیت واکنش نشان ندهید. آنچه که بچه‌ها به آن نیاز دارند، توانایی دوچرخه‌سواری یا نقاشی دقیق نیست، بلکه اراده برای امتحان کردن چیزهای جدید بدون ترس از شکست است.

۴. در تشویق تاکید کنید.

تمجید و سرزنش صحیح از مسائل بزرگ در تربیت روزمره است. باید بدانیم «آفرین» تمجید بیهوده ای است. زیرا بر کاری که کودک به خوبی انجام داده است تأکید نمی کند.

بچه‌ها اغلب نمی‌دانند که چگونه به نتیجه رسیده‌اند، بنابراین نمی‌دانند چه کاری باید انجام دهند تا بار دیگر همان نتیجه را داشته باشد، به همین دلیل است که تعریف و تمجید کافی نیست، بلکه باید بر کاری که کودک انجام داده تأکید کرد مثلا وای، خودت به تنهایی رنگ کردی.

۵. من پناهگاه شما هستم.

کودکان باید احساس کنند که دنیا مکانی امن است. و این مکان امن دارای یک پناهگاه امن به نام والدین است. در ابتدا بزرگترها وقتی بچه های کوچک گریه می کنند واکنش نشان می دهند و به احساساتی مانند گرسنگی، ترس و خستگی پاسخ می دهند.

اما وقتی بچه‌ها به حرکت افتادند، پناهگاه امن به معنای والدینی است که هوشیار هستند و موقعیت فرزند را تحت کنترل دارند ولی در عین حال جایی برای استقلال باقی می‌گذارند، اگر طبق روال طبیعی کودک به زمین افتاد، فوراً به آنجا نمی دوند، بلکه ابتدا می گویند همه چیز خوب است و به فرزندشان این امکان را می دهند که به خود کمک کند.

۶. ما به دیگری اهمیت می دهیم

بچه ها گاهی اوقات کاری را بدون ذره‌ای همدردی و یا احساس اشتراک با خواهر یا برادر خود انجام می‌دهند، در چنین وقت هایی آدم تعجب می‌کند که آیا این بچه اشتراک گذاشتن و همدردی را یاد خواهدگرفت.  برای آموزش این کار، آنها ابتدا باید از طریق درس هایی که از بزرگسالان یاد می گیرند، درک کنند که چگونه احساسات را به درستی تفسیر کنند و به آنها واکنش نشان دهند.

احساسات خود درباره رفتار با دیگران را در قالب کلمات، برای کودک خود بیان کنید و او را تشویق به همدردی کنید. مثلا “او خیلی عصبانی است، چه کاری می توانیم انجام دهیم؟” وقتی پدر و مادر احساساتی مانند غم، ترس، درماندگی، خشم و شادی را ترجمه می کنند، بچه بی توجه نمی ماند و در نهایت احساسات برای او تبدیل به یک مفهوم می شود.

۷. تشکر کردید؟

حتی بچه های کوچک هم می توانند اشکال اولیه ادب را بیاموزند. در اینجا نیز بهتر است از الگوها استفاده کنید. در اینجا بهترین الگو، احترام  متقابل پدر و مادر نسبت به هم و تشکر در کارها از همدیگر است.

(آیا به نظر شما بد است که از همسرتان برای شستن ظرف ها یا برای آشپزی تشکر کنید؟ پس چرا فرزندانتان باید وقتی چیزی به آنها می دهید تشکر کنند.)

۸. نه یعنی نه

ممنوع کردن چیزی اغلب منجر به دلگیری و ناهماهنگی می شود. بچه ها معمولاً دقیقاً می دانند که کجا فشار دهند تا ما تسلیم شویم، اگر برای کاری به هر دلیل مانند خستگی، حواس پرتی یا به دلیل داشتن مشغله نه گفتید، ثابت قدم باشید. تغییر تصمیم بخصوص وقتی که با فشار کودک به یک امر رایج تبدیل شود، تاثیر منفی در یادگیری بسیاری از موارد تربیتی  در آینده خواهد شد و حتی ممکن است شرایط درد ناکی در پی داشته باشد.